5° 52' 0" North - 55° 6' 0" West
Tot Slot : zaterdag 15 maart en zondag 16 maart
Vanmorgen was het tijd om in te pakken. Gelukkig hadden we zo’n handweegschaaltje gekocht want het was de moeite.. Na veel puffen en zweten kregen we dan eindelijk ons koffers toch toe.. Heel wat spullen hebben we ginder achtergelaten voor de huisbaas en cadeau gegeven aan Vinai en zijn familie.
Tegen de middag vertrokken we richting de luchthaven (met een tussenstop bij Vinai). Vinai wilde graag dat we nog kwamen eten bij hem thuis. Zijn vrouw en schoonmoeder hadden een heerlijke maaltijd voor ons gekookt. Zo lief! Omdat we die busjes hier zo cool vonden , had hij zo’n busje voor ons drietjes geregeld.. Wat een verassing. Na een afscheid van Vinai, checkten we met gemengde gevoelens in. Ik wilde nog zo graag blijven, er was nog zoveel te ontdekken, zoveel te doen, … L
Tot Slot : zaterdag 15 maart en zondag 16 maart
Vanmorgen was het tijd om in te pakken. Gelukkig hadden we zo’n handweegschaaltje gekocht want het was de moeite.. Na veel puffen en zweten kregen we dan eindelijk ons koffers toch toe.. Heel wat spullen hebben we ginder achtergelaten voor de huisbaas en cadeau gegeven aan Vinai en zijn familie.
Tegen de middag vertrokken we richting de luchthaven (met een tussenstop bij Vinai). Vinai wilde graag dat we nog kwamen eten bij hem thuis. Zijn vrouw en schoonmoeder hadden een heerlijke maaltijd voor ons gekookt. Zo lief! Omdat we die busjes hier zo cool vonden , had hij zo’n busje voor ons drietjes geregeld.. Wat een verassing. Na een afscheid van Vinai, checkten we met gemengde gevoelens in. Ik wilde nog zo graag blijven, er was nog zoveel te ontdekken, zoveel te doen, … L
 |
| Vinai zijn zoontje, Dimitri |
 |
| Dochtertje van Vinai |
Langs de andere kant, ben ik wel ergens blij dat ik naar huis kan gaan. Dat gevoel van vrijheid en vertrouwdheid is niet te onderschatten!
Het meest zalige van Suriname waren de uitstappen naar het binnenland. Danta Bai en brownsberg waren zeker het toppunt van deze reis. Als ik zo door de bergen liep, kon ik me onmogelijk voorstellen dat zo’n drukke stad als Paramaribo in dit land kan bestaan. De herinneringen aan die adembenemende uitzichten en de stilte (!) … Onbeschrijfelijk.
De perfecte beschrijving van Paramaribo is van Kenny B & Jeffrey Spalburg in hun lied ‘Paramaribo-o-o’:
“No stress, pure ontspanning.
Alles van je af, direct al na de landing.
Deuren open, heb je het al geroken?
Woud en amazone. Welkom in de tropen.
Chillen en wat wandelen, nooit alleen maar altijd met anderen.” J
De perfecte beschrijving van Paramaribo is van Kenny B & Jeffrey Spalburg in hun lied ‘Paramaribo-o-o’:
“No stress, pure ontspanning.
Alles van je af, direct al na de landing.
Deuren open, heb je het al geroken?
Woud en amazone. Welkom in de tropen.
Chillen en wat wandelen, nooit alleen maar altijd met anderen.” J
Ik mis nu al de gastvrijheid, de vriendelijke en opgewekte mensen, de ‘Jullie hebben de klok, wij hebben de tijd’ -mentaliteit tegenover de buitenlanders in Suriname.. ‘Geen zorgen, alles komst goed, rustig aan…’ .
Zo’n 40 dagen in dit landje, laat best wel een significante indruk na. Het is te kort om het echt als ‘thuis’ te gaan aanschouwen, maar lang genoeg om een speciale band te voelen – met het huis, de buurt, de stad, de school, de leerlingen, de mensen, de vrienden, de vijanden, de geluiden, de geuren, de bijzonderheden waarvan sommige me al lang niet meer verwonderde en sommige dagelijks voor verbazing zorgden …
En tijd vliegt.
Bij reizen hoort dat mensen komen en gaan… Het afscheid daarstraks was dan ook niet leuk. We hebben aan heel wat nieuwe vrienden ons erewoord gegeven dat we terugkomen. Belofte maakt schuld.. ;)
Ik heb van elk moment genoten “alsof” het mijn laatste was. Ik ga terug, 100 % zeker! :)
Ik heb van elk moment genoten “alsof” het mijn laatste was. Ik ga terug, 100 % zeker! :)
Hé, het is oké..
… om de eerste nacht te denken dat er in de airco een vreemd beest zit en je met je medestudent Elien met een bang hartje( en zaklamp) gaat kijken om vervolgens te beseffen dat gewoon de airco zelf zo’n hels lawaai maakt..
… om als eerste aankoop in Suriname een slaapkussen aan te schaffen.
… om een supermarkt te vinden waar ze producten van bij ons hebben.
… om naast plassen te lopen en bedolven te worden door water wanneer een auto door die plas rijdt.
… om met je zonnebril rond te lopen, ook al zie je geen zon.
… om toch een beetje verbrand te zijn en hier heel trots op te zijn.
… om wanneer iemand fluit, spontaan terug te fluiten
… om wanneer je een straathond ziet, te wensen dat je deze hond in je bagage kon steken
… om in een café allemaal asociaal met je gsm te gaan zitten, op zoek naar internet.
… om een eerste roti te nuttigen en hier met volle teugen van te genieten.
… om te denken dat je na een nachtje Pukkelpop in een tent ‘één bent met de natuur’ en in het oerwoud ’s nachts te beseffen dat je nu pas écht ‘één bent met de natuur’.
… om te denken dat je na een nachtje Pukkelpop in een tent ‘één bent met de natuur’ en in het oerwoud ’s nachts te beseffen dat je nu pas écht ‘één bent met de natuur’.
… om je even af te vragen hoe het komt dat je zo gek bent geweest om in dit avontuur te stappen.
… om overspoeld te worden door vriendschap
… om nu helemaal klaar te zijn voor het avontuur!
Vrijdag 14 maart
Nog een dagje en het avontuur zit er hier op.. Vanmorgen zijn we naar de brandweerkazerne van Paramaribo geweest.. Speciaal voor mijn vriend die een fanatieke brandweerman is. We zijn er van verschoten dat , ondanks de grote verschillen op allerlei vlakken met België, de brandweerkazerne zo goed voorzien was van materialen. Soms zelfs beter dan België..
Na een kijkje in de brandweerkazerne, bracht een brandweerman ons (mét een brandweerwagen) naar het IOL. Elien en ik hadden een laatste bespreking met Linda van Rozenblad over de stage. Linda gaf ons mee dat we altijd welkom zijn in de toekomst om te starten als leerkracht in Suriname. Leuk om te horen.
Na het IOL bracht Gracia (leerling uit mijn klas) ons naar het SPI, een school voor leerkrachtenopleidingen. Daar was een voorbereiding op het Phagwafeest gaande. Phagwa is een Hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. Het Phagwafeest kenmerkt zich door dans, zang, versnaperingen en het strooien met gekleurd poeder, parfum en ze sprenkelen gekleurd water.
We waren 5 minuten binnen (als enige blanken) in
de zaal en we hadden het al zitten.. Er werden zakjes vol gekleurd poeder over
ons gestrooid... Wat een ervaring. Omdat we zo vuil de taxi of bus niet in mochten,
besloten we te voet een stuk richting thuis te stappen en ons wat te
fatsoeneren met wat babydoekjes die we zouden kopen in een plaatselijke
supermarkt die we voorbij kwamen.. Gelukkig stond onze reddende engel aan de
overkant van de straat geparkeerd: Vinai. Hij bracht ons naar huis. Gelukkig
had hij zo van die plastiek hoezen over zijn zetels getrokken.. Na 6 keer onszelf
wassen, onze kleren uitwassen (wat totaal geen nut heeft gehad) was het meeste
poeder eraf.
’s Avond waren we uitgenodigd op een Hindoestaans
feest in de discotheek Tza Tza Tzu. Met nog wat een paarse schijn trokken we
richting de discotheek. In het begin was het nogal lastig omdat we de enige
blanken waren.. Gelukkig zijn het daar allemaal enorm lieve mensen waardoor we
op een mum van tijd veel vrienden hadden gemaakt. Iedereen vroeg of ze met ons
op de foto mochten, kwamen ons constant halen om te dansen, we werden door
iedereen getrakteerd en uitgenodigd om snel terug te komen en te logeren bij
hen.. Wat een avond.. In het midden van de nacht, toen we naar huis reden, zijn
we met Vinai nog een pizza gaan eten in het Esso tankstation bij op de hoek van
het straat.
Woensdag 12 en donderdag 13 maart
Woensdag 12 en donderdag 13 maart
Woensdag en donderdag zijn we op uitstap geweest met Vinai. Hij had een hele tour voor ons uitgestippeld .. Brownsberg, stuwmeer, danta bai en nog zoveel meer stond op het programma!
 |
| Eerste stop: Paranaamsstafdorp Dit is een dorp met alle voorzieningen (huizen, tennisveld, zwembad, ...) voor de Amerikaanse aannemers. Deze Bauxietmijn is in handen van een Amerikaanse firma. Bauxiet is een mineraal dat een belangrijk erts van aluminium vormt. In 1915 werd in Suriname Bauxiet ontdekt. De opbrengst uit bauxiet is een van de belangrijke inkomstbronnen voor de Surinaamse staat. |
 |
| Bauxietmijn |
 |
| Bauxietmijn |
 |
| De weg richting Highway. |
 |
| Highway. Rechts:De hoogspanningsmasten die een nummer hebben van 0 tot 120 en een halve kilometer uit elkaar staan. Als je bij mast 120 bent, ben je aan het stuwmeer. De stuwdam zorgt deels voor de stroomvoorziening voor Paramaribo en deels voor de bauxietmijn. |
 |
 |
| Aangekomen aan het Stuwmeer. Deze foto is genomen wanneer we op de brug stonden en naar beneden keken. |
 |
| De stuwdam. |
 |
| Brug aan de stuwdam |
 |
| Het zicht dat we hadden op het stuwmeer. |
 |
| Ons middagmaal in de auto: een pasteitje gevuld met groentjes en kip.. Mmmm. Op naar Brokopondo centrum! |
 |
| Op naar Brownsberg!! :) (Bekend om zijn vele goudmijnen) |
 |
| Aangezien we in het binnenland zijn is het opgepast voor Malaria.. De winkels langs de weg hebben reclame voor malariapillen aan het raam hangen. |
 |
| De weg richting Brownsberg.. Gelukkig waren we met een jeep! :) |
 |
| Het hoogste puntje van de berg. Wat een uitzicht!! |
 |
| Nadat we op het hoogste puntje waren geweest, was het tijd voor wat avontuur! Te voet gingen we op zoek naar een waterval. |
 |
| Gevonden!!! 'Irenewaterval' |
 |
| Na de waterval terug naar boven stappen om vervolgens door te rijden naar Fargo. |
 |
| Na Fargo reden we richting Danta Bai.. De boscreolen jagen op apen om ze te verkopen voor hun vlees. Langs de kant van de weg hing een dode aap omhoog om aan te tonen dat je bij deze creolen apen kunt kopen... |
 |
| Richting Danta Bai |
 |
| Ons hutje aan het water :) |
 |
| Onze kamer |
 |
| Van een open keuken gesproken.. 's Avonds koken ;) |
 |
| Bbq'en! :) |
 |
| We waren vanmorgen al vroeg wakker. Vinai had al eitjes gebakken, koffie gemaakt, ... |
 |
| Na het ontbijt gingen een stukje wandelen in het woud en kwamen we een Marronnendorpje tegen. Raar om ons voor te stellen dat mensen zo kunnen leven. Na wat relaxen aan het water en het middagmaal, pakten we in en reden verder. |
 |
| Vinai reed naar het dorpje 'Atjoni'. Dit is één van de punten waar de wegen stoppen en je alleen nog maar verder kunt met de boot. De aftand van hier naar Brazilië met de boot is nog zo'n 3 à 4 uur. |
 |
| Elke dag wordt hier verse vis verkocht. |
 |
| Kinderen op weg naar school. Na Atjoni reden we richting Bergendal waar we een kijkje gingen nemen op het resort van Bergendal. |
 |
| District Uitkijk aan de Saramakkarivier. (Voordien: Javaweg, weeberg en Santaboma (waar alle boeren zijn) ) |
 |
| Jarikaba, bananenplantage. België heeft deze plantage over gekocht. |
 |
| Zondag is het hier Pagwafeest. Een belangrijk feest voor de Hindoestanen. Zondag zal deze 'boom' in brand gestoken worden. |
 |
| Vinai reed met ons langs 5de rijweg. Een buurt waar veel mooie huizen staan. Weetje: Een huis zoals dit kost zo'n 200 000 euro. |
 |
| Vinai nam ons mee naar een lekker Chinees restaurantje. |
 |
| Na het eten gingen we een '3D' filmpje kijken :) |
Dinsdag 11 maart
Vanmorgen om 9 uur stond Gracia ( leerling uit mijn klasje) ons op te wachten aan de centrale markt om ons een rondleiding te geven doorheen Paramaribo. Op de markt kun je vers fruit, groenten, vlees, vis, ... kopen. Verschillende fruitsoorten die wij niet kennen in België worden hier verkocht.
Een bepaald deel van de markt konden we niet fotograferen. Gracia zei ons dat vanaf wij, als blanken en één Hindoestaan, binnenkwamen, ze vrouwen hoorden jammeren en de geruchten de ronde hoorden gaan (zij verstaat hun taaltje). Wij merkten zelf ook dat de blikken op ons werden gericht.. Wij ,als blanken, worden nog steeds door het oudere Marronnenvolk en de boscreolen aangekeken als slechterikken. Hun voorouders waren waarschijnlijk nog slaven, vandaar hun afkeer voor de blanken. De reden waarom ze Gracia zo bekeken is omdat zij Hindoestaans is. Ze (de Marronnen en boscreolen) kunnen niet verdragen dat zij (Hindoestaanse bevolking) meer rijkdom hebben dan zij.. De boscreolen zijn enorm bezig met het verdrijven van geesten etc.Je merkte het ook meteen aan de spulletjes die zij verkopen in dit gedeelte van het gebouw. Vandaar het gejammer van de oudere vrouwtjes toen wij binnenkwamen (zij verdreven de geesten).
Gracia vertelde ons dat een Nederlands koppel vorig jaar met hun zoontje naar een streek waren gegaan vlakbij Brownsberg (het binnenland waar veel boscreolen zitten). Op een bepaald moment waren ze tijdens het zwemmen plots hun zoontje kwijt geraakt. Veel zoekacties zijn gestart maar zonder resultaat. Het koppel is moeten terugkeren zonder zoontje.. De geruchten gaan de ronde dat de boscreolen het kind geofferd hebben..
 |
| Verse vis |
 |
| De schoenmaker |
Dit was een huis waar allemaal spulletjes werden verkocht om
onderzoek naar borstkanker te ondersteunen. 
De Surinamers houden hier ook van Mc Donald's hoor!
Verse groenten, fruit, specerijen, .... op de centrale markt.
Maandag 10 maart
Vandaag hebben we weer heel wat kilometers afgelegd met de fiets.. Het was een zonnige en vooral heel warme dag vandaag. De plaatselijke mensen moeten altijd lachen als we hier zo puffend en zwetend rondlopen. Wat wil je; Van 5 Celsius naar 30+ in Suriname. Ik ben een beetje verward. Maar je zult me niet horen klagen hoor ! J
Vanmorgen was het weer tijd voor een lesje wiskunde. Ruimtefiguren zoals kubus, balk en piramide stonden vandaag op het programma voor de eerste twee lesuren. Daarna kwam de klas 1B met maar 4 leerlingen opdagen . Zij mochten het onderwerp bewerkingen behandelen. De les ging van start met wat vraagstukken, enkele regels om haakjes weg te werken, gevolgd door toepassingsoefeningen.
’s Avonds had ik wat leerlingen van mijn klas bij elkaar gezocht om mee hun technieken van kindergrime te oefenen in het kinderhuis. De kindjes waren enorm blij om ons terug te zien! Weer kregen we een warm welkom met veel knuffeltjes en werden we weer besprongen door massa’s kinderen. J Ieder kindje kreeg een mooie kindergrime op zijn of haar gezichtje getekend. Daarna hebben we nog wat gespeeld met de kinderen en alles mooi opgeruimd. We gaan die kleine kapoentjes toch missen hoor.. We gaan proberen zaterdag nog wat spulletjes binnen te brengen in het kinderhuis. J
Daarnaast gaat het leven hier dus zijn gewone gang: half Suriname geeft spontaan zijn telefoonnummer, krijgen we meermaals een gratis taxi aangeboden (En dan denken we altijd; hoe ga je dat in godsnaam doen.. Onze fiets op je dak zetten ofwat?). Alle gekheid op een stokje, eerlijk gezegd is het soms wel een beetje vermoeiend om blond te zijn hier. En op de lange termijn is het een beetje deprimerend dat openlijk vrolijk zijn en oogcontact hebben met de mensen die je op straat kruist gelijkstaat aan een of andere romantische interesse voor de wildvreemde man die dan net voorbij loopt. Naast het fluiten hebben we vandaag weer leuke dingen moeten aanhoren hoor..: ‘Lekkere kippies’ , ‘Maximaaaa Maximaaaa’ , of ohja nog een goeike: ‘ Mooie dijen’.. Wat moet je hier nu op antwoorden..?! ‘Euh.. bedankt?’
’s Avonds had ik wat leerlingen van mijn klas bij elkaar gezocht om mee hun technieken van kindergrime te oefenen in het kinderhuis. De kindjes waren enorm blij om ons terug te zien! Weer kregen we een warm welkom met veel knuffeltjes en werden we weer besprongen door massa’s kinderen. J Ieder kindje kreeg een mooie kindergrime op zijn of haar gezichtje getekend. Daarna hebben we nog wat gespeeld met de kinderen en alles mooi opgeruimd. We gaan die kleine kapoentjes toch missen hoor.. We gaan proberen zaterdag nog wat spulletjes binnen te brengen in het kinderhuis. J
Daarnaast gaat het leven hier dus zijn gewone gang: half Suriname geeft spontaan zijn telefoonnummer, krijgen we meermaals een gratis taxi aangeboden (En dan denken we altijd; hoe ga je dat in godsnaam doen.. Onze fiets op je dak zetten ofwat?). Alle gekheid op een stokje, eerlijk gezegd is het soms wel een beetje vermoeiend om blond te zijn hier. En op de lange termijn is het een beetje deprimerend dat openlijk vrolijk zijn en oogcontact hebben met de mensen die je op straat kruist gelijkstaat aan een of andere romantische interesse voor de wildvreemde man die dan net voorbij loopt. Naast het fluiten hebben we vandaag weer leuke dingen moeten aanhoren hoor..: ‘Lekkere kippies’ , ‘Maximaaaa Maximaaaa’ , of ohja nog een goeike: ‘ Mooie dijen’.. Wat moet je hier nu op antwoorden..?! ‘Euh.. bedankt?’
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zondag 9 maart
Vanmorgen zijn Julie en Natasha op tweedaagse uitstap vertrokken. We hebben eergisteren het slechte nieuws gekregen dat Natasha eerder naar huis zal vertrekken omdat haar opa gestorven is. Ze hoeft daarom haar laatste stage morgen niet uit te voeren en daarom kunnen ze in plaats daarvan op uitstap gaan. Wij zijn vandaag samen met Elise en Jorien naar een viering geweest in de St. Petrus en Paulus Kathedraal. Het ongeschilderde houten interieur in heel indrukwekkend.
Na dit bezoekje zijn we met onze fiets naar Fort Zeelandia gereden. Fort Zeelandia is het symbool van de kolonisatie van Suriname. Nederlanders en Britten kozen deze plek voor een eerste nederzetting. De zeeuwen doopten het Engelse fortje Zeelandia en bouwden het uit tot een vijhoeking bakstenen verdedigingswerk.
Het fort staat tussen hoge mahoniebomen en prachtig gerestaureerde officierswoningen. Na een kijkje te nemen in het Surinaams museum, die de geschiedenis laat zien van oa. Fort en archeologische vondsten, trokken we richting een Italiaans restaurantje om een hapje te eten.
Zondag 9 maart
Vanmorgen zijn Julie en Natasha op tweedaagse uitstap vertrokken. We hebben eergisteren het slechte nieuws gekregen dat Natasha eerder naar huis zal vertrekken omdat haar opa gestorven is. Ze hoeft daarom haar laatste stage morgen niet uit te voeren en daarom kunnen ze in plaats daarvan op uitstap gaan. Wij zijn vandaag samen met Elise en Jorien naar een viering geweest in de St. Petrus en Paulus Kathedraal. Het ongeschilderde houten interieur in heel indrukwekkend.
Na dit bezoekje zijn we met onze fiets naar Fort Zeelandia gereden. Fort Zeelandia is het symbool van de kolonisatie van Suriname. Nederlanders en Britten kozen deze plek voor een eerste nederzetting. De zeeuwen doopten het Engelse fortje Zeelandia en bouwden het uit tot een vijhoeking bakstenen verdedigingswerk.
Het fort staat tussen hoge mahoniebomen en prachtig gerestaureerde officierswoningen. Na een kijkje te nemen in het Surinaams museum, die de geschiedenis laat zien van oa. Fort en archeologische vondsten, trokken we richting een Italiaans restaurantje om een hapje te eten.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Donderdag 6 maart en vrijdag 7 maart
Donderdagmorgen zijn we vertrokken op 2daagse uitstap naar Galibi. Na een lange busrit kwamen we aan het haventje waar ons bootje al klaar lag. Met het bootje voeren we verder naar Frans Guyana. Daar moesten we ons beste frans bovenhalen en plots terug met euro's betalen.
Na een bezoekje aan de gevangenis -waar de bekende Papillon gezeten had- en een stadswandeling, stapten we terug op ons bootje om te varen richting Galibi.
Anderhalf uur later kwamen we aan op een prachtig witgeel strand met sierlijke palmbomen. WAUW het paradijs!!
Galibi bestaat uit inheemsedorpen Christiaankondre en Langamankondre. Die dorpen zijn tegen elkaar aan gegroeid en bestaan uit verspreid liggende huisjes (hutten) op een lange strook lichtkleurig zand met onder meer palmen en mangobomen.
Galibi is alleen per boot bereikbaar en dat houdt het toerisme kleinschalig. Missionarissen hebben hier gezorgd voor een kerk en een basisschool. Indien de kinderen naar de secundaire school moeten -omdat ze de leeftijd of het niveau bereikt hebben- zijn ze verplicht de schoolboot te nemen die om 5 uur ’s morgens richting een stad vaart die een secundaire school heeft.
Het Belgische Koksijde heeft gezorgd voor de watervoorziening (watertorens + filters) in deze dorpen. Elektriciteit is er van 19 tot 22 uur..
Na een hapje eten, de kamerverdeling en een dorpswandeling, was het ondertussen al laat genoeg om te vertrekken per boot naar de schildpadden.Na een boottocht van een half uur bereikten we een paar zandstranden waar de schildpadden naartoe komen om eitjes te leggen. De moerassige Surinaamse oceaankust heeft maar een paar zandstranden waar de schildpadden naartoe komen. Deze stranden zijn spijtig genoeg langzaam aan het wegtrekken. Het kan dus zijn dat binnen enkele jaren deze er niet meer zijn..
Donderdagmorgen zijn we vertrokken op 2daagse uitstap naar Galibi. Na een lange busrit kwamen we aan het haventje waar ons bootje al klaar lag. Met het bootje voeren we verder naar Frans Guyana. Daar moesten we ons beste frans bovenhalen en plots terug met euro's betalen.
Na een bezoekje aan de gevangenis -waar de bekende Papillon gezeten had- en een stadswandeling, stapten we terug op ons bootje om te varen richting Galibi.
Anderhalf uur later kwamen we aan op een prachtig witgeel strand met sierlijke palmbomen. WAUW het paradijs!!
Galibi bestaat uit inheemsedorpen Christiaankondre en Langamankondre. Die dorpen zijn tegen elkaar aan gegroeid en bestaan uit verspreid liggende huisjes (hutten) op een lange strook lichtkleurig zand met onder meer palmen en mangobomen.
Galibi is alleen per boot bereikbaar en dat houdt het toerisme kleinschalig. Missionarissen hebben hier gezorgd voor een kerk en een basisschool. Indien de kinderen naar de secundaire school moeten -omdat ze de leeftijd of het niveau bereikt hebben- zijn ze verplicht de schoolboot te nemen die om 5 uur ’s morgens richting een stad vaart die een secundaire school heeft.
Het Belgische Koksijde heeft gezorgd voor de watervoorziening (watertorens + filters) in deze dorpen. Elektriciteit is er van 19 tot 22 uur..
Na een hapje eten, de kamerverdeling en een dorpswandeling, was het ondertussen al laat genoeg om te vertrekken per boot naar de schildpadden.Na een boottocht van een half uur bereikten we een paar zandstranden waar de schildpadden naartoe komen om eitjes te leggen. De moerassige Surinaamse oceaankust heeft maar een paar zandstranden waar de schildpadden naartoe komen. Deze stranden zijn spijtig genoeg langzaam aan het wegtrekken. Het kan dus zijn dat binnen enkele jaren deze er niet meer zijn..
We moesten heel stil aan land gaan zodat we de schildpadden niet stoorden. Spijtig genoeg hebben we niet gezien hoe de schildpadden eitjes legden. Wel hoe ze aan land komen, kruipen, graven en de put waarin de eitjes dan liggen, weer dichtmaken. De eerste schildpad die we gezien hebben was te oud om nog eitjes te kunnen leggen. De 2de vond geen gunstige plaats om eitjes te leggen en besloot terug te keren naar het water. Het proces van het leggen van eitjes duurt ongeveer 2 uur. We mochten pas gaan kijken wanneer de gids een teken gaf dat de schildbad in trance was. Wanneer ze in trance is, merkt ze de mensen niet op die rondom haar staan en kan ze rustig verder doen. De kans dat alle eitjes uitkomen is zeer klein. Soms gaan de kleintjes niet richting zee, worden ze opgegeten door roofvogels of haaien en soms gaan mensen de eitjes stelen om ze te verkopen of om op te eten…
Na een vermoeiende avond keerden we terug naar onze verblijfplaats om in ons bedje te kruipen. De volgende morgen keerden we na wat ontspanning op het strand en een bezoek aan het lagere schooltje, terug met ons bootje richting een haventje waar onze bus vlakbij al klaarstond. Na een lange busrit (met veel slapen) kwamen we terug thuis aan.
P.S.: Deze week hoorden we op een avond geweerschoten in onze straat. We keken buiten en zagen 2 mannen met geweer achter een andere man lopen. Hiervan stond een artikel van in de krant:
Vrijdagavond waren we uitgenodigd op een Hindoestaans trouwfeest van familie van een leerling waar ik les aan geef. Wat een ervaring..
De mensen waren heel gastvrij; We kregen eten (ze eten hier met hun handen) en drank in overvloed. Wanneer het tijd was om naar huis te gaan, wilden ze ons maar niet laten gaan en trokken ons altijd terug op de dansvloer.. Ze zongen zelfs ‘Jullie gaan nog niet naar huis, belange ni, belange ni, …’ J
De mensen waren heel gastvrij; We kregen eten (ze eten hier met hun handen) en drank in overvloed. Wanneer het tijd was om naar huis te gaan, wilden ze ons maar niet laten gaan en trokken ons altijd terug op de dansvloer.. Ze zongen zelfs ‘Jullie gaan nog niet naar huis, belange ni, belange ni, …’ J
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Woensdag 5 maart
Vandaag hebben we (Elien, ik, familie van Elien en Mathias) samen met Winay een uitstapje gemaakt. Na een busritje met heel wat tussenstops, zijn we naar de vlinderkwekerij geweest.
In 2010, na een grondige opknapbeurt is deze vlindertuin terug heropend. Er zijn nu grote vlindertuinen waar je in kan rondwandelen , een landschapspark met rondvliegende vlinders, een expositieruimte, een speeltuin en een café aanwezig op de vlinderkwekerij.
Interessant was de rondleiding doorheen de kwekerij met gids. In de kwekerij worden inheemse vlinders gekweekt voor export. Bijvoorbeeld voor vlindertuinen in de hele wereld. We zagen het proces van eitjes tot vlinder en hebben prachtige, grote kleurrijke exemplaren waargenomen.
In de vlinderkwekerij kweken ze ook schildpadden en slangen.
Na de vlinderkwekerij zijn we richting Zanderij gereden (waar de luchthaven is). De weg ging over naar onverharde weg en werd steeds slechter en stoffiger maar als snel bereikten we de poort van het recreatiepark Colacreek. Colacreek is de favoriete uitstapplaats van vele Paramaribo’ers. Na een hapje eten (wat Winay zelf gemaakt had) namen we een verfrissende duik in het verkoelende, donkerbruine water.
Het water van Colacreek lijkt precies op Coca Cola. Vandaar dus de naam.. Het water heeft deze kleur gekregen door de planten en de gevallen bladen.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dinsdag 4 maartOmdat Surinamers verzot zijn op de rum die hier in Paramaribo gemaakt wordt, zijn mijn vriend en ik een kijkje gaan nemen in het bekend Surinaams rumhuis.
Hier worden de 8 verschillende bekende soorten van rum gemaakt en verkocht . Waaronder Borgoe (populair met cola) en black cat (witte rum). We kregen een rondleiding doorheen het fabriek, gevolgd door een blind rumtasing.
In de namiddag had ik mijn examenles. De directrice van het IOL, Linda van Rozenblad, kwam een kijkje nemen in mijn les. Het onderwerp van de les was deze keer zelfverzorging. De bedoeling was dat ik de leerlingen warm maakte om een cursus op school te volgen. Op deze manier leren ze kennis maken met het beroep door het op zichzelf toe te passen.
Het is altijd spannend hoeveel leerlingen er gaan komen omdat ik extra lesjes geef. Tot nu toe zijn er al elke keer veel leerlingen vrijwillig komen opdagen. :)
Ik zorgde ervoor dat alle leerlingen op een rij voor de spiegel konden zitten en zo op zichzelf oefenden. Ik gaf ze een les gelaatsverzorging , make-up (smokey eyes) en manicure. Mijn lesje gelaatsverzorging begon ik met een instap over de verschillende huidtypes. Belangrijk is, als ze producten kopen, ze dit doen aangepast aan hun huidtype. Daarom is het dan ook belangrijk dat ze hun eigen huidtype kennen.
Ik legde het theoretische en praktische gedeelte van oppervlakkige en dieptereiniging, wenkbrauwen epileren, lotion/tonic, masker en dagcreme uit. Na het verzorgen van de huid kwam de make-up. Aanbrengen van foundation, poeder, oogschaduw, eyeliner en mascara kwam aan bod. Na deze onderwerpen volgde er nog een korte uitleg over hoe ze hun handen en nagels zelf kunnen verzorgen. De directrice beoordeelde deze les. Ze vond het een goede les, leuke instap en zei dat ik de leerlingen goed mee had. Ik had toch wel meer feedback verwacht, feedback waar ik effectief iets mee was. Iets waar ik kon aan werken.. J Zij tevreden, ik ook tevreden. Na de les kreeg ik van mijn mentor een zakje vol Surinaams snoepgoed en een mok met 'I love SU' op.. Superlief!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Maandag 3 maart
Vandaag moest Elien weer een lesje wiskunde ‘eigenschappen van driehoeken’ geven in de voormiddag. Het was vandaag wel een beetje speciaal want het was haar examenles. Haar docent had bijna geen opmerkingen en vond de les heel goed.
Na haar les zijn we richting ‘Lekker’ getrokken, waar Eliens familie en mijn vriend op ons zat op te wachten om een heerlijk broodje te eten. Jammie, Jammiiieee
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zondag 2 maart
Gisterenavond om half 12 konden we eindelijk Eliens familie en mijn vriend verwelkomen. Ik was zo blij om Mathias te zien! Het leek of we elkaar al jaren niet meer gezien hadden.. J Omdat de familie van Elien hier maar een weekje blijft, besloten we er vanmorgen meteen in te vliegen. Aangezien zij allemaal nog in het Belgische ritme zitten, waren ze om half 6 vanmorgen (!) allemaal al klaarwakker (Ahjaaa, in België is het dan al half 10.. J ).
Gisterenavond hebben we met Winay – een medewerker en taxichauffeur van het IOL- afgesproken om vandaag leuke dingen te gaan doen.. En inderdaad, we zijn vanmorgen om 10 uur vertrokken richting het groene district , Commewijne. In Commewijne ligt fort Nieuw Amsterdam, waar we ook een bezoekje aan brachten na veel tussenstopjes.Fort Nieuw Amsterdam werd aangelegd omdat Fort Zeelandia niet meer voldeed. Fort Zeelandia ligt in de hoofdstad Paramaribo. Tussen de zee en Paramaribo lagen inmiddels de plantages van Commewijne. Om die ook te beschermen werd de strategische plek van de samenvloeiing van de twee rivieren, vlak bij de zee, gekozen.Bij de eerste de beste aanval, rond 1800, werd het fort zonder slag of stoot aan de Engelse vijand overgedragen. Later werd het zwaar gebouwde complex een gevangenis. Die werd begin de jaren ’80 gesloten, toen het fort al een soort openluchtmuseum geworden was. Praktisch alle gebouwen zijn in Fort Nieuw Amsterdam opgeknapt of gerestaureerd.
Verscheidene oude zaken waren te bezichtigen; oude rijtuigen, begraafkarren, brandweerkar en kapa’s. Kapa’s zijn grote pannen waarin suikerrietstroop werd gekookt. Ook een oude gevangenis hebben we bezocht met een kleine tentoonstelling ingericht over de slavernij met bijhorende schokkende verhalen van de gids.
Gisterenavond om half 12 konden we eindelijk Eliens familie en mijn vriend verwelkomen. Ik was zo blij om Mathias te zien! Het leek of we elkaar al jaren niet meer gezien hadden.. J Omdat de familie van Elien hier maar een weekje blijft, besloten we er vanmorgen meteen in te vliegen. Aangezien zij allemaal nog in het Belgische ritme zitten, waren ze om half 6 vanmorgen (!) allemaal al klaarwakker (Ahjaaa, in België is het dan al half 10.. J ).
Gisterenavond hebben we met Winay – een medewerker en taxichauffeur van het IOL- afgesproken om vandaag leuke dingen te gaan doen.. En inderdaad, we zijn vanmorgen om 10 uur vertrokken richting het groene district , Commewijne. In Commewijne ligt fort Nieuw Amsterdam, waar we ook een bezoekje aan brachten na veel tussenstopjes.Fort Nieuw Amsterdam werd aangelegd omdat Fort Zeelandia niet meer voldeed. Fort Zeelandia ligt in de hoofdstad Paramaribo. Tussen de zee en Paramaribo lagen inmiddels de plantages van Commewijne. Om die ook te beschermen werd de strategische plek van de samenvloeiing van de twee rivieren, vlak bij de zee, gekozen.Bij de eerste de beste aanval, rond 1800, werd het fort zonder slag of stoot aan de Engelse vijand overgedragen. Later werd het zwaar gebouwde complex een gevangenis. Die werd begin de jaren ’80 gesloten, toen het fort al een soort openluchtmuseum geworden was. Praktisch alle gebouwen zijn in Fort Nieuw Amsterdam opgeknapt of gerestaureerd.
Verscheidene oude zaken waren te bezichtigen; oude rijtuigen, begraafkarren, brandweerkar en kapa’s. Kapa’s zijn grote pannen waarin suikerrietstroop werd gekookt. Ook een oude gevangenis hebben we bezocht met een kleine tentoonstelling ingericht over de slavernij met bijhorende schokkende verhalen van de gids.
Op Fort Nieuw Amsterdam was een klein festival gaande ter gelegenheid van carnaval met bijhorende animatie (buikdanseressen, eet-en juwelenkraampjes, …).Na Fort Nieuw Amsterdam zijn we richting Mariënburg getrokken.
Mariënburg was vroeger een dorp waarin suikerriet werd verwerkt. De mensen die hier werkten, woonden hier ook. De lonen werden uitbetaald in limonadekronen, die later terug werden gebruikt om eten en drinken te kopen in de supermarkt in het dorp..We kregen een rondleiding van een oud meneertje die hier heeft gewoond en is opgegroeid. Hij verzamelde alle foto’s, tekeningen, … in een plakboekje. De productie van suikerriet werd in 1986 stopgezet. De suikervelden in de buurt liggen te verkommeren. Op het terrein hebben we behalve de vervallen fabrieksgebouwen ook gammele arbeidswoningen, de school, directeurswoning en een gemeenschapsgebouw gezien.
Mariënburg was vroeger een dorp waarin suikerriet werd verwerkt. De mensen die hier werkten, woonden hier ook. De lonen werden uitbetaald in limonadekronen, die later terug werden gebruikt om eten en drinken te kopen in de supermarkt in het dorp..We kregen een rondleiding van een oud meneertje die hier heeft gewoond en is opgegroeid. Hij verzamelde alle foto’s, tekeningen, … in een plakboekje. De productie van suikerriet werd in 1986 stopgezet. De suikervelden in de buurt liggen te verkommeren. Op het terrein hebben we behalve de vervallen fabrieksgebouwen ook gammele arbeidswoningen, de school, directeurswoning en een gemeenschapsgebouw gezien.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zaterdag 1 maartVandaag is het een speciale dag: Elien haar familie en mijn vriend komen aan vanavond! Normaal gezien zouden ze om 18 uur toekomen MAAR ze hebben tot nu toe al 3,5 uur vertraging en zijn nog steeds het vliegtuig niet op.. Elien en ik zijn vandaag langs het kinderhuis 'Stichting Betheljada' geweest om met de kinderen te gaan wandelen..
De kinderen en jong volwassenen die binnen Betheljada wonen hebben allen een
ernstige meervoudige beperking. Dit betekent dat zij zowel een ernstige
verstandelijke beperking hebben als een ernstige lichamelijke beperking. De
meeste bewoners kunnen niet praten en niet lopen. Ze kunnen net zoveel begrijpen
als een baby van een paar maanden oud of jonge kinderen. Vaak kunnen ze ook niet
goed zien of horen. Epilepsie en spasticiteit komen heel veel voor.
Het merendeel van de bewoners zit in een aangepaste rolstoel. Sommige van de
kinderen liggen of zitten in een bedbox of zitzak. Al de bewoners hebben hulp
en verzorging nodig bij alle handelingen van het dagelijks leven, zoals wassen,
eten, naar bed gaan en aan- en uitkleden. De meeste kinderen verblijven hier voor lange tijd (maw heel hun leven...) en krijgen geen of zelden bezoek van de ouders.. Ook heeft Betheljada een dagopvang waar ouders hun kind kunnen afzetten en later op de dag weer ophalen.
Mevrouw Bischop is zeven jaren werkzaam geweest als verpleegkundige in
het binnenland van Suriname, bij de Trio-indianen. Tijdens een verlofperiode in
Nederland is haar gevraagd om de mogelijkheden te onderzoeken om in Nederland
opvang te verzorgen voor kinderen met een meervoudige handicap uit Suriname. Het
bleek niet haalbaar om de kinderen naar Nederland te halen, maar de mogelijkheid
om een tehuis in Suriname op te zetten bood zich aan.
De Stichting Betheljada wil zich in de komende jaren inzetten voor opname van meer jongeren met een meervoudige beperking en indien mogelijk werken naar uitbreiding van bed plaatsen, met behoud van de kwaliteit van de zorg. Echter zal deze droom alleen verwezenlijkt kunnen worden indien de ondersteuning van de Surinaamse Overheid en goedgeefse donateurs gegarandeerd blijft. Zonder de steun van donateurs die op eenmalige, maandelijkse, kwartaal- of jaarbasis het tehuis ondersteunen, zal de groei van het tehuis helaas niet mogelijk zijn.
Het was een hele ervaring om met deze kinderen en jongeren te gaan wandelen. Eén jongen zal ons zeker bijblijven: Earl, een jongen van 28 jaar die oh zo lief is! We zijn al 2 keer naar het kinderhuis geweest en elke keer overlaad hij ons met knuffels. Daarstraks nam hij mijn hand, trok hij zijn rolstoel naar me toe en gaf een knuffel. Vervolgens nam hij Elien haar hand en knuffelde Elien. Daarna gaf hij weer een knuffel aan mij, aan Elien, aan mij, aan Elien, .... en zo blijft hij maar steeds van links naar rechts gaan en knuffelen.. Hij heeft altijd een lach op zijn gezicht en is enorm verdrietig als je weggaat.. :(
Vrijdag 28 februari
Vandaag is het een speciale dag.. Het is CARNAVAAAAAAALLL!!!!
 |
| Het schooltje waar Amber, Sofie en Kristof stage lopen. |
Vanmorgen zijn we met z'n allen vertrokken naar het lagere schooltje waar Amber, Kristof en Sofie lesgeven. Onderweg werden we helemaal nat door een 'tropische drashke'... Aangekomen op school hebben we ons snel omgekleed en waren we helemaal in de feeststemming.
Toen het belsignaal klonk, snelden de kindjes zich in de rij om zich klaar te maken voor de dagelijkse groet aan de vlag. Elke dag mag een andere klas rond de vlag gaan staan om ze omhoog te hijsen, terwijl ze een lied zingen. Gek ritueeltje :) ...
 |
| De vlaggengroet |
Julie en Amber werden een vlinder, Natasha een elf, Sofie een lieveheersbeestje, Kristof een leeuw, Elien en ik werden echte hippies.
Op het schooltje gingen vandaag allerlei activiteiten rond carnaval door. Wij zorgden voor extra begeleiding van de stoet die doorheen het dorpje ging. De stoet werd begeleid door politie en fanfare die met trompetten en tromgeroffel ons aankondigden. Ook de kleine kleutertjes van de kleuterschool aan de overkant stapten mee.
 |
| Ook de kleutertjes deden mee :) |
De meeste kinderen hadden een zelfgemaakt (of door de mama gemaakt) kostuum aan. We stapten op de maat van de muziek en de hele buurt kwam uit het raam of buiten staan om ons toe te juichen.Na de stoet konden de kinderen allerlei lekkers kopen: Popcorn, ijsjes, sap, ...
De meeste kinderen hadden een zelfgemaakt (of door de mama gemaakt) kostuum aan. We stapten op de maat van de muziek en de hele buurt kwam uit het raam of buiten staan om ons toe te juichen.Na de stoet konden de kinderen allerlei lekkers kopen: Popcorn, ijsjes, sap, ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Donderdag 27 februari
Vanmorgen moest Elien een les met als onderwerp 'vergelijkingen met twee variabelen' geven. Deze les werd gegeven aan derdejaars. De leerlingen in dit jaar zijn niet vergelijkbaar met een derde jaar in België. De leerlingen zijn hier in het 3de jaar immers 18 jaar of zelfs ouder. Elien had voor deze les een leuke werkbundel gemaakt met nog wat extra oefeningen voor de snelle leerlingen.
Volgens haar mentor zou de werkbundel te groot zijn en zouden ze dit nooit op één les klaar krijgen. In principe was dit een herhalingsles en moesten de leerlingen de leerstof al onder de knie hebben. Enkele meisjes waren vrij luidruchtig maar Elien wist hier perfect op te reageren.
Er was een enorm verschil op te merken tussen de leerlingen. Kunnen differentiëren is in deze klas een must. Snelle leerlingen waren al snel bezig met de extra oefeningen (deze waar de mentor heilig van overtuigd was dat ze deze niet zouden kunnen) , terwijl er nog enkele leerlingen de oefeningen van het bord waren aan het overschrijven. Het viel vooral op dat de anders meest luidruchtigste leerlingen, het snelste en beste de oefeningen konden oplossen. Ze werden gemotiveerd en werden bezig gehouden terwijl er extra steun aan de 'zwakkere' kon gegeven worden. Een totaal andere aanpak dan wat ze hier gewoon zijn. Hier is het de gewoonte de leerstof 'uit te leggen' (aan degene die willen luisteren) en ze dan van start te laten gaan met wat oefeningen. Ben je klaar? Dan mag je weg gaan of een wandelingetje maken tot de rest ook klaar is. Sommige vervelen zich en worden met als gevolg heel luidruchtig of lastig. Dit is totaal het tegenovergestelde van wat je leert in je lerarenopleiding in België. Daar is het juist belangrijk te differentiëren en verdiepings-en verbredingsoefeningen aan te rijken aan de 'sterke' leerlingen, terwijl de 'zwakke' leerlingen herhalingsoefeningen maken.
Er was een enorm verschil op te merken tussen de leerlingen. Kunnen differentiëren is in deze klas een must. Snelle leerlingen waren al snel bezig met de extra oefeningen (deze waar de mentor heilig van overtuigd was dat ze deze niet zouden kunnen) , terwijl er nog enkele leerlingen de oefeningen van het bord waren aan het overschrijven. Het viel vooral op dat de anders meest luidruchtigste leerlingen, het snelste en beste de oefeningen konden oplossen. Ze werden gemotiveerd en werden bezig gehouden terwijl er extra steun aan de 'zwakkere' kon gegeven worden. Een totaal andere aanpak dan wat ze hier gewoon zijn. Hier is het de gewoonte de leerstof 'uit te leggen' (aan degene die willen luisteren) en ze dan van start te laten gaan met wat oefeningen. Ben je klaar? Dan mag je weg gaan of een wandelingetje maken tot de rest ook klaar is. Sommige vervelen zich en worden met als gevolg heel luidruchtig of lastig. Dit is totaal het tegenovergestelde van wat je leert in je lerarenopleiding in België. Daar is het juist belangrijk te differentiëren en verdiepings-en verbredingsoefeningen aan te rijken aan de 'sterke' leerlingen, terwijl de 'zwakke' leerlingen herhalingsoefeningen maken.
Na een hapje gegeten te hebben, moesten we ons klaarmaken om naar kinderhuis Samuel te gaan. Ik had van de meisjes die vorig jaar hier stage hebben gedaan, dit adres gekregen om een keertje naartoe te gaan. In gezelschap van de studenten lager onderwijs, trokken we gepakt en gezakt naar het kinderhuis.
Ieder van ons had een andere activiteit voorzien. Natascha knutselde, Julie speelde met stoepkrijt, Sofie, Kristof en Amber speelden een heleboel spelletjes. Elien en ik kozen om elk kind te voorzien van een leuke kindergrime. En wat een succes had dit! Elien en ik konden het werk niet bijhouden. We moesten regelmatig kindjes even terugsturen naar de andere activiteiten omdat deze anders geen kindjes had.. :) De kinderen werden omgetoverd tot vlinder, monster, spiderman, leeuw, prinsesje, ...
25 februari
Gisterenavond zijn we met Elise en Jorien, na een gezellig diner (rode kool met gehaktbrood en gebakken aardappeltjes ;) ) ,met onze fiets richting het centrum getrokken. Om 24 uur ging er een toespraak van de president door. Dit omdat het vandaag de ‘Dag van de Revolutie’ is, een feestdag voor de Surinamers. Op 25 februari 1980 vond er in Suriname een staatsgreep plaats, Desi Bouterse en Roy Horb grepen samen met 14 collega-sergeanten de macht. De zittende regering werd toen beschuldigd van corruptie en werd afgezet. De sergeanten namen de macht over en pogingen toe tegencoups mislukten allemaal. Deze dag herdenkt men hier vandaag de dag dus nog steeds.
 |
| De president van Suriname die het vuur aansteekt. |
Vandaag zijn alle winkels gesloten zodat de lokale bevolking de gelegenheid heeft om familie in het binnenland te bezoeken. Vanmiddag was het feest aan ‘Waterkant’. Er stonden gezellige kraampjes met veel lekkers, zelfgemaakte juweeltjes, uit hout gesneden beeldjes, enzovoort. Ook was het voor de kinderen kermis en vonden er allerlei activiteiten plaats; een suikerspinkraampje, een ritje met een pony, eendjes vangen, …
 |
| Feest aan Waterkant |
Na een bezoekje aan het feest hebben we wat etensrestjes en hondenkoekjes gebracht naar een paar straathonden in de buurt. Je
merkt aan de honden dat ze geen mensen vertrouwen, sommige mensen doen hier
zelfs niet de moeite om te stoppen met de auto voor een hond en rijden hem gewoon omver..
Ze jagen ze weg, mishandelen ze, … Heel zielig om dit te zien.. In het begin waren onze lieve viervoeters vrij schuw maar al snel hadden ze door dat we goede bedoelingen hadden en ging hun staartje heen en weer van blijdschap.
26 Februari
Vandaag zijn we naar het vreemdelingenkantoor geweest. Daar moet je langsgaan om je visum te verlengen als je langer dan 30 dagen in Suriname blijft. Een zure dame aan het loket, een keer over en weer naar huis omdat we enkele zaken vergeten waren, ... en 5 uur later stonden we terug buiten. Ik zweer het je; Engelengeduld moet je hebben in dit land. :)
Vandaag zijn we naar het vreemdelingenkantoor geweest. Daar moet je langsgaan om je visum te verlengen als je langer dan 30 dagen in Suriname blijft. Een zure dame aan het loket, een keer over en weer naar huis omdat we enkele zaken vergeten waren, ... en 5 uur later stonden we terug buiten. Ik zweer het je; Engelengeduld moet je hebben in dit land. :)
Na het vreemdelingenkantoor zijn we nog even langs het shoppingcenter
'Hermitage Mall' geweest. Dit shoppingcenter is in vergelijking met de andere vrij groot. Je kunt opmerken dat hier veel toeristen langskomen; Ze verkopen dezelfde stijl en merken zoals bij ons, de prijzen zijn in euro (de kleren zijn ook even duur), ...
  |
| Nagelstudio en beautycenter in Hermitage mall |
Na het shoppingcenter namen we de taxi richting het IOL (instituut voor de opleiding van leerkrachten). Daar hadden we een afspraak met mevrouw Van Rozenblad die net terug was uit Nederland. Mevrouw is onze stage coördinator gedurende deze buitenlandse stage en regelt de praktische kant van onze stage. Elien en ik bespraken onze stage, brachten enkele zaken in orde i.v.m. de stage en regelden vervoer voor zaterdag om de familie van Elien en mijn vriend op te halen op de luchthaven. Nog eventjes en we kunnen ze verwelkomen! Ik kijk er naar uit! :)Om terug thuis te geraken namen we de bus. Wat een ervaring.. Zoals ik al eerder zei: In Suriname moet je veel tijd en geduld hebben. Hier in Paramaribo zijn geen bushaltes waar mensen op een bepaald uur wachten op de bus. Nee, integendeel, je staat hier gewoon ergens op straat, steekt je hand op en de bus stopt zodat je kan opstappen. Ook al staat 100 meter verder terug iemand te wachten, de bus stopt waar je waar wil. De buschauffeur is zelfs zo vriendelijk geweest ons thuis af te zetten. :)
Vrijdag 22 februari
Gisteren hebben Elien en ik weer veel kilometers afgelegd met ons fietske. Sowieso dat wij binnen enkele weken gaan thuiskomen met afgetrainde benen.. ;) 's Morgens om 7 uur ben ik een lesje gaan geven in het SAO. Uiteraard in gezelschap van ons Elien. J Deze keer moest ik lesgeven aan verpleegkundigen in opleiding. Het onderwerp van de les was hand -en voetmassage. Omdat deze leerlingen in het tweedekansonderwijs zitten en dit hun ‘laatste kans’ is om een diploma te behalen in het hoger onderwijs, is er intrinsieke intresse bij de leerlingen aanwezig. Ik begon mijn les met het duidelijk maken waarom kennis van een hand – en voetmassage belangrijk is binnen hun vakgebied. Daarna hebben we de doelen en contra-indicaties van een massage overlopen.
De leerlingen waren zeer bereidwillig en alles verliep vlekkeloos. Ik had stappenplannen voor elke leerling voorzien van de hand-en voetmassage zodat ze de praktijk thuis nog verder konden inoefenen. Ook had ik didactische platen om aan bord te bevestigen zodat ze stap voor stap de massage konden volgen. Na demonstratie en inoefenen van de praktijk, volgde op het einde van de les een test van de theorie en moest ik de leerlingen beoordelen op hun praktijk.
's Avonds hebben we lekker gegeten met Elise en Jorien, 2 studenten van de opleiding logopedie in Antwerpen. We hebben samen frikadellen met krieken gemaakt.. :) Mmmm.. Dat heeft gesmaakt hoor!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Woensdag 19 februari
Maandagmorgen was het dan zover: Elien moest haar eerste
lesje geven. Het onderwerp van haar les was een herhaling van het assenstelsel
en de coördinaten. Deze leerstof heeft ze op een originele en actieve manier
gegeven. Ze heeft namelijk de leerstof verwerkt in het bekende spel ‘Twister’.
De leerlingen werden in vier groepen geplaatst, deze groepen moesten het tegen
elkaar opnemen. Op deze manier werden de leerlingen gemotiveerd om op een
actieve manier de leerstof te herhalen.
De leerlingen moesten telkens draaien aan een wijzerplaat waarop coördinaten stonden weergegeven. De bedoeling was dat telkens één persoon uit een groep zo snel mogelijk op de juiste bol (die een coördinaat voorstelde) ging staan. De ploeg die het snelste was, verdiende dan 2 punten. Ook moesten doorheen het spel de leerlingen een werkblad invullen dat diende als herhaling. De leerlingen waren heel ijverig in het spelen van het spel. Ik was Elien haar assistente van dienst. Ik mocht meehelpen de punten op bord schrijven en begeleiding geven bij het invullen van het werkblad. Leuk om een keer kennis te maken met het lesgeven in een ander vak. Het was fijn om te zien dat wiskunde ook op een leuke manier kon gegeven worden. Elien heeft het super goed gedaan. Ze heeft laten zien dat wiskunde op een fantastisch leuke manier gegeven kan worden. Ook al doen we op deze manier dubbel zoveel uren, ik ben blij dat we elkaar kunnen steunen in het lesgeven.
 |
 |
Na de les zijn we iets gaan eten in een super lekker restaurantje ‘Zus enzo’. Na een lekkere maaltijd zijn we richting de fietsenverhuur gefietst. Daar hebben we een fietszak gehuurd. Nu we nu toch in bezit waren van zo’n gemakkelijke fietzak, hebben we meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar de winkel te gaan. We zijn naar ‘Tullip’ geweest, een plaatselijke supermarkt. De supermarkt was een beetje thuiskomen. Ze hadden enorm veel merken die wij in België ook hebben; Heinz, everyday, HAK, Dr. Oetker, noem maar op! Aan de kassa stond er iemand om onze zakken te vullen, om het karretje naar buiten te rijden, enzovoort. Ze creëren hier gewoonweg banen. We zijn het niet gewoon om ons zo te laten bedienen.. J Elien en ik keerden met goed gevulde fietszakken terug naar huis.. Ik kijk al uit naar de frikadellen met krieken die we morgen gaan maken.. J
Gisteren zijn we naar het IOL (instituut voor de Opleiding van Leraren) geweest. Elien had een afspraak met haar stagementor. Er moesten wat praktische zaken geregeld worden want hij is degene die haar gaat beoordelen tijdens haar stageles. Na het IOL heb ik thuis nog wat spullen klaargelegd voor mijn les van ’s avonds, nog wat technieken geoefend op Elien, een hapje gegeten en zijn we met de fiets vertrokken naar de les.
Om 17 uur ging mijn les van start. Het onderwerp van de les was: soorten nagellak, nagels lakken, french lakken, nailart en handmassage. Ik ging van start met de handmassage die ik stap voor stap demonstreerde en zij vervolgens nadeden. Ook al was de les al een tijdje bezig, er kwamen telkens nieuwe leerlingen binnen in de klas. Toen ik de eerste groep aan het werk had gezet en de handmassage liet inoefenen aan de hand van een instructiefiche, gaf ik een demonstratie aan de ‘telaatkomers ‘ J. Dit is toch een mentaliteit waar je hier al leerkracht rekening mee moet houden; De leerlingen kiezen zelf hoe laat ze naar de les komen en vallen soms nog in het midden van je les binnen.
Ik had een didactische plaat gemaakt waar ik stap voor stap de
techniek weergaf van het correct lakken van de nagels. Ik gaf telkens een
demonstratie en vervolgens voerden de leerlingen de praktijk uit. Ik had voor
elk onderwerp ook een instructiefiche gemaakt zodat ze thuis de praktijk
zelfstandig konden oefenen. Voor de
nailart technieken had ik gebruik gemaakt van gemakkelijke materialen.
Materialen die voor hen niet veel geld kosten en ze gemakkelijk kunnen kopen in
de winkel. Eén van de toepassingen van
nailart was met een krant, ontsmettingsalcohol en witte nagellak. Nog een
andere techniek was met een potje water, verschillende kleurtjes nagellak, een
houten stokje en wat kleefband. Ook legde ik die avond technieken uit om
gemakkelijk iets te tekenen op een nagel: een pingiun, angry birds ,een
kostuum, een panda, een bloemetje, …
Weer had ik voor elke nailart techniek een instructiefiche gemaakt zodat ze ook
thuis van start kunnen gaan met de praktijk. De les verliep heel vlotjes en de
leerlingen waren geïnteresseerd. Na de les bedankten ze mij voor de tips en de
les die ik gegeven had. ‘VIND IK LEUK!!’
Het is stilaan tijd om te gaan slapen.. Morgen moet ik om 7uur (veeeeeel te vroeg!!) lesgeven in de richting verpleegkunde. Aangezien we een 40tal minuten moeten fietsen naar school (we beginnen getraind te geraken: een week geleden deden we er nog een uur over … J ) zullen we heel vroeg moeten opstaan.. Dus lieve lezers,
Het is stilaan tijd om te gaan slapen.. Morgen moet ik om 7uur (veeeeeel te vroeg!!) lesgeven in de richting verpleegkunde. Aangezien we een 40tal minuten moeten fietsen naar school (we beginnen getraind te geraken: een week geleden deden we er nog een uur over … J ) zullen we heel vroeg moeten opstaan.. Dus lieve lezers,
Slaapwel !!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zondag 16 februari
Een avontuurlijk en tevens spannend avontuur stond ons gisteren om 16 uur te wachten.
We hadden immers gisteren onze eerste excursie voor de boeg staan: de dolfijnen -en kaaimannentour. We waren in gezelschap van de studenten van logopedie, geneeskunde en lager onderwijs. Met een busje reden we naar een haventje waar onze boot al in het water lag om ons te vervoeren richting de dolfijnen.
De gids vertelde ons dat dolfijnen gezellige dieren zijn. Dus hoe meer we riepen, zongen, floten, ... Hoe sneller de dolfijnen gingen komen richting de boot. En inderdaad, na een lang tijd lieten de dolfijnen zich zien boven water. Helaas hebben er zich maar vier laten zien. Nadat we de dolfijnen gespot hadden, voeren we richting een vissersdorpje. Het weer zat echter niet mee.. We hebben meerdere stortbuien boven ons hoofd gehad.
Eens aangemeerd, volgde een wandeling doorheen het dorp met de gids en een maaltijd. Wat ons meteen opviel waren de plantjes op de elektriciteitskabels. De gids vertelde ons dat dit plantjes waren die ontstaan zijn uit vogelpoep. Een weetje dat de gids ons wist te vertellen, is dat veel vrouwen in Suriname die ongewenst zwanger zijn, abortus plegen door veel kokossap te drinken. Blijkbaar mogen jonge kinderen en zwangere vrouwen dit niet drinken omdat dit heel slecht is. Onze stopplaats om te eten was bij een gezin thuis. De vrouw des huizes had voor de hele groep roti’s met pompoen –en aardappelvulling gemaakt, een typisch Surinaams gerecht. Na de maaltijd was het tijd voor de kaaimannen.
Kaaimannen zijn hoofdzakelijk in de avonduren actief, daarom moesten we wachten tot het donker was. Achter het huis waar we net gegeten hadden, lagen onze bootjes (met de nadruk op –tjes) al klaar in het water. We stapten per vier of vijf personen de bootjes in en vertrokken richting het zwamp. Ons bootje was eigenlijk over bemand waardoor het dieper dan normaal in het water lag. Ik denk dat we welgeteld 10 centimeter boven water stonden. Ook was ons bootje in vergelijking met de andere bootjes niet zo stabiel en stevig. We wiegelden van links naar rechts en gingen op en neer… Elien en ik zaten vooraan en hebben werkelijk doodsangsten uitgestaan. Onderweg moesten we bukken omdat we een brugje onder moesten, het bootje geraakte er net onder! Ook moesten we even de boot uit het water halen, over een brugje hijsen om vervolgens verder te kunnen varen. Een aantal keren zat de motor vast in de waterplanten en geraakten we niet vooruit.
De ‘bootsman’ ving een paar kaaimannen voor ons, deed een elastiekje rond hun bek en gaf hen door aan ons. Nadat we hen vastgenomen hadden en een foto genomen te hadden, lieten we hen snel terug vrij. Ik vond het eigenlijk een beetje zielig hoe ze deze kaaimannen behandelden... We kwamen tijdens onze kaaimannentocht een ander groepje tegen. Zij hadden drie kaaimannen in hun bootje. Eén van de gidsen wilde de kaaiman terug vrijlaten maar liet hem per ongeluk vallen in de boot. Even was er paniek maar gelukkig was de kaaiman snel terug gevangen. Een kaaiman kan wel bijten maar het grote verschil tussen alligators en kaaimannen is dat alligators zoals de krokodil uit is op vlees terwijl de kaaiman eerder vis en planten eet.
Na wat foto’s keerden we terug. Onderweg had de bootsman lelies voor ons geplukt voor onze Valentijn. Eergisteren was het Valentijn en dat vieren ze hier enorm in Suriname. Hoewel we nu vol muggenbeten staan en we doodsangsten hebben uitgestaan in dat bootjes, was het een heus avontuur en een hele leuke ervaring! J
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
14 februari 2014 Vanmorgen zijn Elien en ik naar de slager geweest met de fiets. Wat een ervaring.. Wat ze daar allemaal verkopen zijn wij toch niet gewoon als Belg in de toog van de slager te vinden.
Beelden zeggen meer dan woorden dus vandaar enkele plaatjes.
In de namiddag zijn we samen met Natascha en Julie naar een kinderhuis gefietst. Een kinderhuis is een verblijfplaats voor kinderen die tijdelijk worden opgevangen omdat hun ouders meestal in het binnenland wonen. Toen we aan de poort kwamen van het kinderhuis van het ‘Leger des heils’, stonden al enkele kindjes te wuiven naar ons. De vrouw waar we een paar vragen aan stelden, was minder enthousiast ons te zien. Ze was vrij terughoudend. Misschien normaal omdat we zomaar binnenvielen. We kregen niet de kans om de kamers van de kinderen te bekijken, ook had ze niet graag dat we foto’s namen. Ze wilde niet veel kwijt over de leefsituatie van de kinderen. Als ze zo de boot afhouden, spreekt het voor ons al voor zich hoe de omstandigheden waarin deze kinderen moeten leven momenteel zijn.
Voor ons zag de situatie er vrij erbarmelijk uit. Langs de buitenkant lijkt dit kinderhuis in goede staat, maar toen we stiekem binnenkeken in de kamers zag het er minder goed uit. In totaal waren in dit kinderhuis 25 kinderen ondergebracht. Het kinderhuis wordt gefinancierd door de Surinaamse overheid plus individuele sponsors en weldoeners, maar dit is helaas niet op regelmatige basis. De kinderen zijn tussen de 6 en 16 jaar oud. Het gebouw bestaat uit een jongens – en meisjesvleugel, een keuken, een crèche, een washok, een eetzaal en een speeltuin vooraan. De meeste kinderen gaan naar een school vlakbij het kinderhuis. De mensen die in dit kinderhuis werken, zijn vrijwel allemaal betaald. Hier werken geen vrijwilligers. We hebben stiekem aan de poort snel wat foto’s getrokken.
Vanavond gaan we onder ons viertjes Valentijn vieren en ons
buikje rond eten in de pizzahut! =)
Tot snel!
Groetjes,
Tot snel!
Groetjes,
Jolien
P.S: Eergisteren zijn we onze activiteiten gaan boeken die we deze periode nog willen doen. De tourorganisator komt oorspronkelijk uit Nederland, hij is hier zelf stagiair geweest en woont hier nu al 9 jaar met vrouw en dochtertje. Hij heeft ons een verklaring gegeven waarom de Surinaamse mannen hier zo roepen en fluiten naar de vrouwen (enorm enerverend!! ). Blijkbaar doen ze dit om aan te tonen dat je er goed uitziet. De Surinaamse vrouwen willen elke dag ‘schijnen’. Als ze die dag niet worden nagefloten of nageroepen, betekent dit voor hen dat ze er die dag niet goed uitzien. We moeten het dus aanvaarden en opnemen als een compliment elke dag.
P.S: Eergisteren zijn we onze activiteiten gaan boeken die we deze periode nog willen doen. De tourorganisator komt oorspronkelijk uit Nederland, hij is hier zelf stagiair geweest en woont hier nu al 9 jaar met vrouw en dochtertje. Hij heeft ons een verklaring gegeven waarom de Surinaamse mannen hier zo roepen en fluiten naar de vrouwen (enorm enerverend!! ). Blijkbaar doen ze dit om aan te tonen dat je er goed uitziet. De Surinaamse vrouwen willen elke dag ‘schijnen’. Als ze die dag niet worden nagefloten of nageroepen, betekent dit voor hen dat ze er die dag niet goed uitzien. We moeten het dus aanvaarden en opnemen als een compliment elke dag.
13 februari 2014
Vanmorgen zijn we gaan observeren in de ’18-jarige klas’. Het onderwerp van de les was vergelijkingen met 2 variabelen. Eerst dachten Elien en ik ‘Wat een brave klas, dit is de ideale klas om les in te geven. Ze werken goed mee en kunnen in stilte werken aan hun oefeningen..’ . Tot er twee meisjes (welgeteld 20 minuten te laat) de klas binnen slenterden. Zij kwamen de boel op stelten zetten.. De ene was enorm luidruchtig en keelde door heel de klas. De andere was luidruchtig én arrogant tegenover leerkracht en medestudenten. De meisjes waren niet zo goed in de groep gelegen. Op een gegeven moment dachten we dat ze elkaar in de haren gingen vliegen. Gelukkig kwam de leerkracht tussenbeide.
Vanmorgen zijn we gaan observeren in de ’18-jarige klas’. Het onderwerp van de les was vergelijkingen met 2 variabelen. Eerst dachten Elien en ik ‘Wat een brave klas, dit is de ideale klas om les in te geven. Ze werken goed mee en kunnen in stilte werken aan hun oefeningen..’ . Tot er twee meisjes (welgeteld 20 minuten te laat) de klas binnen slenterden. Zij kwamen de boel op stelten zetten.. De ene was enorm luidruchtig en keelde door heel de klas. De andere was luidruchtig én arrogant tegenover leerkracht en medestudenten. De meisjes waren niet zo goed in de groep gelegen. Op een gegeven moment dachten we dat ze elkaar in de haren gingen vliegen. Gelukkig kwam de leerkracht tussenbeide.
Na onze observatie zijn we even naar huis gereden. Daar hebben we een hapje gegeten en heb ik de laatste voorbereidingen uitgevoerd voor de avondles . Omdat het vrij gevaarlijk is om 's avonds terug naar huis te fietsen wanneer het al donker is, besloten we een taxi naar school te nemen.
Van 15 tot 17uur hebben we een lesje van een andere stagiaire geobserveerd in het SAO. Zij had het over haarverzorging. Het was meer een initiatieles om mensen te laten kennismaken met het kappersvak. Vooral Elien en ik hebben veel bijgeleerd, hihi.
Om 17 uur was het mijn beurt om een lesje te geven. Ik heb als onderwerp ‘kindergrime’ gekregen. De reden hiervoor is omdat het bijna carnaval is en de leerlingen hier gemakkelijk een centje met kunnen bijverdienen.
 |
| Mijn eerste lesje hier in Suriname. Het onderwerp van les was kindergrime. |
Aan deze les ging wel wat voorbereidingswerk vooraf. We hebben lang moeten zoeken naar grimematerialen (sponsjes, penselen, glitters, waterschmink, …). Ook hebben we lang gezocht naar een kopiecenter waar ik de facecharts en stappenplannen in kleur kon afdrukken.. We hebben veel kilometers met ons fietske hiervoor moeten afleggen! :)
De les op zich is heel goed verlopen. Toch had ik een beetje stress vooraf omdat ik niet wist of er leerlingen gingen komen opdagen. Had ik wel genoeg materiaal voor iedereen? Had ik genoeg facecharts en stappenplannen? Moeilijk in te schatten als je van niets weet...Gelukkig waren er genoeg leerlingen en hebben we mooie creaties kindergrime gerealiseerd.
Ik ben van start gegaan met een korte inleiding over de producten en een woordje uitleg waarom het voor hen interessant is kindergrime aan te leren. Daarna heb ik een voorbeeld van kindergrime gedemonstreerd. De leerlingen deden mij stap voor stap na. Vervolgens zijn ze van start gegaan met instructiefiches waarbij ik hen begeleiding en feedback gaf waar nodig. Met een beetje fantasie en creativiteit kun je mooie kindergrime realiseren, toch?
De leerlingen vonden het heel leuk en waren gemotiveerd om hier nog een lesje in te volgen. We hebben zelfs samen afspraken gemaakt om eventueel kindergrime toe te passen in een weeshuis in de buurt. Zo kunnen de leerlingen de technieken goed inoefenen en hebben ze genoeg kandidaten die dolgraag model voor kindergrime willen zitten! :)
Zonnige groetjes,
Jolien
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
10 februari 2014Gisteren waren we al vroeg uit de veren. We moesten namelijk naar Eliens stageschool. We gingen een paar lessen observeren in klassen waarin Elien zou gaan lesgeven de komende weken. Om naar de stageschool te gaan respecteerden we de dresscode: een lange broek en een T-shirt met lange mouwen.. Ik kan je verzekeren met deze vochtigheid en hitte is dat niet leuk!
Met een stratenplan in de hand vertrokken we met de fiets richting de stageschool. Puffen en zweten in die warme kleren. Eens aangekomen, gingen we meteen naar het klaslokaal van wiskunde. Het was net pauze. We besloten ons achteraan in de klas te zetten aan een lessenaar.
Eerst observeerden we de - volgens de leerkracht- ‘brave’ klas.. De klaslokalen zijn niet gesloten. De ramen zijn allemaal horizontaal geplaatste luikjes die constant openstaan. Dit heeft zo zijn voor –en nadelen.. Groot voordeel: een constant briesje dat je zeker en vast kunt gebruiken met deze temperaturen. Een groot nadeel voor de leerlingen is dat de leerlingen in de klas constant afgeleid worden door leerlingen die in de gang voorbij komen (Lees: Leerlingen die uit de klas gezet zijn door andere leerkrachten omwille van storend, onbeschoft, … gedrag). Zo kwam er een leerling voorbij die ‘oelala’ riep naar ons.. Gelukkig riep de leerkracht hem terug om hem erop te wijzen dat dit gedrag absoluut niet kon.
Eén voor één kwamen de leerlingen binnen geslenterd, namen
een bank en stoel en plaatsten die op een willekeurige plaats.. Ondertussen
waren we al 20 minuten verder, was meer dan de helft van de leerlingen nog
steeds niet aanwezig en was de les nog steeds niet van start gegaan. De
leerkracht bleef stilzwijgend vooraan aan haar lessenaar zitten. Je kon gewoon
merken dat ze geen fut had om aan de les te beginnen.
Na een half uur kwam er actie in de keet. Ze vroeg aan enkele leerlingen om van plaats te veranderen. Na veel discussie en diepe zuchten verplaatsten de leerlingen zich naar de gevraagde plaats. Time for some action; De leerkracht vroeg aan een leerling om een assenstelsel op bord te tekenen. Doordat de leerkracht zich bezighield met het corrigeren van die ene leerling aan bord, stond de rest van de klas in rep en roer.. Ze aten en dronken in de les, stonden recht om iets weg te gooien, stapten uit de klas om even te gaan wandelen, … En ohja, de leerkracht zei hier gewoon NIETS op?! Ze liet ze maar begaan. Respect en attitude tegenover de leerkracht of andere leerlingen= 0,0 bij sommige leerlingen hier… !!
Af en toe stuurde de leerkracht leerlingen buiten om een ‘blaadje’ te gaan halen bij de directeur omwille hun slecht gedrag. Als ze dan al de moeite deden om recht te staan om het blaadje te gaan halen, bleven ze gewoon de resterende tijd van de les weg.
Eén van de leerlingen deed die les echt heel lastig en wilde absoluut niet de les verlaten om naar de directie te gaan. Daarom besloot de leerkracht even mee tot aan de directie te stappen.. Een kwartier later kwam de leerkracht terug. In die tussentijd stond de klas in rep en roer. De leerlingen hadden de banken verschoven, de helft van de leerlingen was gaan wandelen, …
Toen de leerkracht de klas terug wat gekalmeerd had, besloot ze de leerlingen in groepjes te laten werken. Er werden 4 groepen gevormd. Een groepje bestaande uit hardwerkende, stille en vriendelijke leerlingen, een groepje met 2 jongens en een groepje met luidruchtige, onbeleefde leerlingen. De indeling van de groepjes snapte ik al helemaal niet. Zo lok je het toch gewoonweg uit? Het lijkt me beter om de ‘zwakkere ’ leerlingen bij de ‘sterke’ leerlingen te plaatsen? Zo moeten de zwakke moeite doen om bij te blijven en kunnen de sterke leerlingen uitleg geven aan de zwakkere. Of maak er als leerkracht een competitie van om ze te motiveren?
De 2de groep die we observeerden, was de ‘stoute’ klas. Elien en ik vonden eigenlijk dat deze groep nog vrij goed wilden meewerken, mits de nodige motivatie die de leerkracht zou moeten verschaffen. Ik denk dat de oorzaak van deze ongemotiveerde, onbeschofte leerlingen vooral bij de leerkracht ligt. Wanneer een leerling plots rechtstaat, of plots de les overneemt en andere leerlingen commandeert met een stok dat ze naar het bord moeten komen of moeten zwijgen, reageert de leerkracht hier niet op OF staat ze er gewoonweg mee te lachen. De leerlingen worden gewoon geen grenzen opgelegd. Is het dan niet logisch dat zij zo reageren? Hoe zou je zelf zijn.
Wat ook opvalt, is het lage werktempo in de klas dat ze hier hebben.. Deze leerlingen deden er welgeteld 1,5 uur over om 5 eigenschappen van een vierkant te geven. Hetgene wat in hun leerboeken staat, geeft een vertekend beeld van het kennisniveau van de leerlingen. De inhouden die de leerboeken per jaar voorzien zijn zeker niet gekend… De helft van wat in het leerboek staat, bekijkt de leerkracht gewoonweg niet met de leerlingen. De leerkracht commandeerde de leerlingen alles op te schrijven in hun werkschrift en wanneer dit gebeurd was, mochten ze de les verlaten. Met als gevolg dat de les 20 minuten te vroeg eindigden.
Elien en ik hebben ondertussen onderling al wat methoden besproken hoe Elien de leerlingen zou kunnen doen luisteren, welke regels ze zou kunnen toepassen in de les of hoe ze de leerlingen zou kunnen motiveren om mee te werken in de les.
Na een korte bespreking van de twee klassen met de stagementor, was het tijd om naar mijn school te gaan. De afstand van de Nijverheidsschool naar het SAO met de fiets was niet zo groot. Eens aangekomen kreeg ik te horen dat er helemaal geen lessen bio-esthetiek zijn dit jaar. Dit komt omdat de betalingen nog niet in orde zijn van deze cursus. Geen betaling is dus ook geen start van de lessen. De directie haar voorstel was om lessen bio-esthetiek in de richting textiel te geven of lessen anatomie bij verpleegkunde . Waarom ook niet? Een oplossing is een oplossing.. J Ik moest diezelfde dag om half 5 ’s avonds terugkomen om dit te bespreken met Seema, mijn stagementor.
Een Chinees drankje dat we aangeboden kregen.. Super
vriendelijk, maar eikes wat was dat vies! Uit sympathie hebben
we het toch maar opgedronken.. ;)
Na een half uur kwam er actie in de keet. Ze vroeg aan enkele leerlingen om van plaats te veranderen. Na veel discussie en diepe zuchten verplaatsten de leerlingen zich naar de gevraagde plaats. Time for some action; De leerkracht vroeg aan een leerling om een assenstelsel op bord te tekenen. Doordat de leerkracht zich bezighield met het corrigeren van die ene leerling aan bord, stond de rest van de klas in rep en roer.. Ze aten en dronken in de les, stonden recht om iets weg te gooien, stapten uit de klas om even te gaan wandelen, … En ohja, de leerkracht zei hier gewoon NIETS op?! Ze liet ze maar begaan. Respect en attitude tegenover de leerkracht of andere leerlingen= 0,0 bij sommige leerlingen hier… !!
Af en toe stuurde de leerkracht leerlingen buiten om een ‘blaadje’ te gaan halen bij de directeur omwille hun slecht gedrag. Als ze dan al de moeite deden om recht te staan om het blaadje te gaan halen, bleven ze gewoon de resterende tijd van de les weg.
Eén van de leerlingen deed die les echt heel lastig en wilde absoluut niet de les verlaten om naar de directie te gaan. Daarom besloot de leerkracht even mee tot aan de directie te stappen.. Een kwartier later kwam de leerkracht terug. In die tussentijd stond de klas in rep en roer. De leerlingen hadden de banken verschoven, de helft van de leerlingen was gaan wandelen, …
Toen de leerkracht de klas terug wat gekalmeerd had, besloot ze de leerlingen in groepjes te laten werken. Er werden 4 groepen gevormd. Een groepje bestaande uit hardwerkende, stille en vriendelijke leerlingen, een groepje met 2 jongens en een groepje met luidruchtige, onbeleefde leerlingen. De indeling van de groepjes snapte ik al helemaal niet. Zo lok je het toch gewoonweg uit? Het lijkt me beter om de ‘zwakkere ’ leerlingen bij de ‘sterke’ leerlingen te plaatsen? Zo moeten de zwakke moeite doen om bij te blijven en kunnen de sterke leerlingen uitleg geven aan de zwakkere. Of maak er als leerkracht een competitie van om ze te motiveren?
De 2de groep die we observeerden, was de ‘stoute’ klas. Elien en ik vonden eigenlijk dat deze groep nog vrij goed wilden meewerken, mits de nodige motivatie die de leerkracht zou moeten verschaffen. Ik denk dat de oorzaak van deze ongemotiveerde, onbeschofte leerlingen vooral bij de leerkracht ligt. Wanneer een leerling plots rechtstaat, of plots de les overneemt en andere leerlingen commandeert met een stok dat ze naar het bord moeten komen of moeten zwijgen, reageert de leerkracht hier niet op OF staat ze er gewoonweg mee te lachen. De leerlingen worden gewoon geen grenzen opgelegd. Is het dan niet logisch dat zij zo reageren? Hoe zou je zelf zijn.
Wat ook opvalt, is het lage werktempo in de klas dat ze hier hebben.. Deze leerlingen deden er welgeteld 1,5 uur over om 5 eigenschappen van een vierkant te geven. Hetgene wat in hun leerboeken staat, geeft een vertekend beeld van het kennisniveau van de leerlingen. De inhouden die de leerboeken per jaar voorzien zijn zeker niet gekend… De helft van wat in het leerboek staat, bekijkt de leerkracht gewoonweg niet met de leerlingen. De leerkracht commandeerde de leerlingen alles op te schrijven in hun werkschrift en wanneer dit gebeurd was, mochten ze de les verlaten. Met als gevolg dat de les 20 minuten te vroeg eindigden.
Elien en ik hebben ondertussen onderling al wat methoden besproken hoe Elien de leerlingen zou kunnen doen luisteren, welke regels ze zou kunnen toepassen in de les of hoe ze de leerlingen zou kunnen motiveren om mee te werken in de les.
Na een korte bespreking van de twee klassen met de stagementor, was het tijd om naar mijn school te gaan. De afstand van de Nijverheidsschool naar het SAO met de fiets was niet zo groot. Eens aangekomen kreeg ik te horen dat er helemaal geen lessen bio-esthetiek zijn dit jaar. Dit komt omdat de betalingen nog niet in orde zijn van deze cursus. Geen betaling is dus ook geen start van de lessen. De directie haar voorstel was om lessen bio-esthetiek in de richting textiel te geven of lessen anatomie bij verpleegkunde . Waarom ook niet? Een oplossing is een oplossing.. J Ik moest diezelfde dag om half 5 ’s avonds terugkomen om dit te bespreken met Seema, mijn stagementor.
Een Chinees drankje dat we aangeboden kregen.. Super
vriendelijk, maar eikes wat was dat vies! Uit sympathie hebben
we het toch maar opgedronken.. ;)
Na een hapje eten, waren Elien en ik om half 5 terug aanwezig op de school. We observeerden een les haartooi. Terwijl ze de leerlingen de geleerde praktijk liet uitvoeren op hun meegebracht model, besprak ze met mij wat er moest gebeuren. We zijn uiteindelijk tot een oplossing gekomen. Seema stelde voor om leerlingen van de vorige cursus op te bellen met de vraag of ze wat extraatjes willen leren. Die ‘extraatjes’ zouden dus mijn lessen zijn. Aanstaande donderdag mag ik mijn eerste lesje ‘kindergrime’ geven. We hebben gekozen voor dit onderwerp omdat de leerlingen hier gemakkelijk een centje met kunnen bijverdienen. Hoeveel mensen er gaan komen, is nog een groot vraagteken. Hun cursus is immers van vorig jaar al afgerond.
Vandaag zijn Elien en ik naar de speelgoedwinkel geweest om wat spullen voor kindergrime te kopen en een twister voor de les van Elien. Ik ben meteen na het winkelen van start gegaan met mijn lesvoorbereiding.. Ik heb namelijk niet veel tijd meer om alles voor te bereiden.
Dat gaat spannend worden. Ik hou jullie op de hoogte! J
Zonnige groetjes,
Jolien
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
vrijdag 7 februari 2014Dag allemaal! :)
Na een lange maar goede vlucht van Schiphol naar Paramaribo zijn we afgelopen donderdag aangekomen.
  |
| Wachten in de luchthaven... |
| ||||
Toen we aankwamen in de guesthouse was het ondertussen al donker. In deze guesthouse moesten we één nacht verblijven omdat we nog niet in ons huisje mochten. Misschien een geluk dat het al donker was, want proper was de guesthouse niet bepaald. Zo werden de rondkruipende insecten wat minder zichtbaar.. Ik deelde een kamer met Elien. We waren een beetje ontgoocheld toen we de kamerdeur opendeden.. Overal schimmel, beesten, plekken op de muren waarvan we niet konden raden wat het was... En ohja, klein detail, we sliepen in de kelder waar een kamer van gemaakt was. We waren moe dus wilden snel gaan slapen. Omdat we het bed toch maar niet wilden aanraken, hebben we de dekentjes van het vliegtuig gebruikt als onderlaken en onze sjaal als deken.. Aangezien het kelderlicht 's nachts niet uitging en we wakker gehouden werden door het oorverdovende lawaai van de 'airco', lagen we om 6 uur 's morgens al klaarwakker in ons bed. Het was een helse nacht.. De volgende morgen moesten we om 8 uur op de stageschool zijn van Elien. We hebben samen een taxi tot daar genomen. Eens aangekomen, voelden we ons niet zo comfortabel ... We hadden het gevoel dat ze ons daar aanstaarden en dat onze kledij niet echt toepasselijk was. Het was snikheet buiten dus vandaar dat we frisse kledij aanhadden; een short en een topje. Blijkbaar kunnen ze hier, ondanks de hoge temperaturen, wel een lange broek en een blouse met mouwen verdragen..
Ik moet hier nog wat wennen aan het rustige werktempo dat ze hier hebben.. We hebben eerst een half uur moeten wachten voor ze ons verder hielpen op de school. Alles rustig, geen haast, ... Elien besprak met haar stagementor de dagen en uren dat ze moest komen observeren en lesgeven. Vervolgens namen we de taxi naar mijn stageschool, 'SAO'. De school SAO kan je zien als een 'laatste kans' school. Personen die hun studies niet hebben afgemaakt of leerlingen die van hun school weg gestuurd worden kunnen hier terecht. Dit zorgt ervoor dat er een grote diversiteit is tussen de leerlingen. Je vind hier alle leeftijdscategoriën terug, van pubers tot dames, ouder dan 60 jaar. Spijtig genoeg was er een vergissing gebeurd en is mijn stage nog steeds niet in orde. Ze dachten dat ik haartooi ging geven. Met de beste wil van de wereld, maar hier ken ik werkelijk niets van.. :) Ze gingen mij opbellen om mijn stage te regelen. Maar aangezien alles hier op het gemak gebeurd, zal ik maandag maar eens zelf telefoneren..
Na een bezoek aan de stageschool namen we terug de taxi. Deze keer naar een eetcafé 'Zus enzo'. We hadden nog steeds niets gegeten. In het eetcafé kwam de taxi ons halen om naar de fietsenverhuurder te gaan. Het was bijna zover, nog even wachten en we mochten in het huisje!
Natasha en Julie waren al tot het huisje gefietst. Terwijl wij nog even ons vervoer aan het regelen waren voor de komende 6 weken (een fiets dus), kreeg ik al een sms van Julie: 'Waar zijn jullie? Dit is geweldig!!'. Zo snel we konden, zijn we naar het huisje geracet.. :) En inderdaad, het was geweldig. Afgezien van hier en daar wat schimmel en beesten, was het een groot en comfortabel huis.
Na de kamerverdeling, zijn we ons beginnen installeren. Nog wat vechten met de muggennetten die we moesten ophangen, even naar de blokker gefietst om een kussen te kopen, Skypen met het thuisfront en hopla, het was al etenstijd.
We zijn met de fiets naar ' 't vat ' gereden. Fietsen in Suriname is hier echt niet zo gemakkelijk.. Ze rijden hier langs links.. Vooral in de bochten is het moeilijk langs links te blijven. Je hebt altijd de neiging om over te steken.. Het lijkt zo onnatuurlijk. :) Waar we ons nu al dood aan ergeren zijn die mannen die constant fluiten, toeteren met de auto en roepen: ' lekkere melkflesjes', 'mooie blonde meisjes', ... Vrij onrespectvol moet ik zeggen.. En vooral héél irritant! De helft van de tijd versta ik zelfs niet wat ze hier zeggen.. Ook al spreken ze dezelfde taal, ze hebben zo'n grappige uitspraak.. Zoals Natascha zegt 'Als ze spreken, lijkt hun taaltje op Sebastiaan uit Ariël'.. :)
Na een lekker portie nasi goreng zijn we teruggereden naar ons huisje. Nog gezellig op het terras buiten gezeten met z'n allen en het was al snel 22 uur.. Normaal zou ik nooit zo vroeg gaan slapen maar we waren allemaal doodmoe. Omdat we zo vroeg gaan slapen waren, waren we deze morgen dan ook al om 7 uur wakker. Nog wat proberen slapen, maar het wilden maar niets lukken. De vogels buiten en de voorbij rijdende 'boemboxen' (auto's die met volle snelheid en luide muziek voorbij racen) zorgden ervoor dat verder slapen niet mogelijk was...
Vandaag hebben we een lui dagje.. Wat in de zetel hangen, wat voor school werken, mails sturen voor het eindwerk, ... Ondertussen zijn we ook wat aan het rondkijken voor wat we de komende dagen nog kunnen doen van activiteiten. Kwestie onze dagen wat te vullen ;)..
Ik hou jullie op de hoogte..
Tot snel!
Groetjes,
Jolien
Nog enkele foto's:
Onze grote living in het huisje!
Nog even passeren langs de drive-in bank...
Safety first! Ons geïmproviseerd alarm. En het werkt!
Ik hou jullie op de hoogte..
Tot snel!
Groetjes,
Jolien
Nog enkele foto's:
Onze grote living in het huisje!
Het achterste terras met beveiliging.
Mijn kamer met muggennet :)
Het terras langs de voorkant van het huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten